همیشه به بقیه می‌گفتم صدای شجریان برای من فقط «محبوب» نیست، بلکه «هویت‌بخش»ئه. من می‌تونم روزهای زندگی‌م رو باهاش تعریف بکنم و برای هر حسی او رو شریک و همدم بگیرم. امروز که خبر رو دیدم -لعنت به تلگرام که هروقت بازش می‌کنم دلم می‌ریزه- انتظار داشتم حس کنم با رفتن شجریان بزرگ، در یک لحظه یکی دیگه از کهن‌ترین -به قدمت چشم باز کردنم بر این دنیا- و محکم‌ترین ریسمان‌هایی رو که به زندگی وصلم می‌کنه از کف دادم و تمام. انتظار داشتم حس کنم تعلقم بریده می‌شه؛ ولی نشد، چون سرشته شده‌م باهاش و او در من و در تمام دوستدارانش همیشه زنده، عاشق، آزاده و مایهٔ فخره و در چشم دشمنان و مغرضانش خار.
من به جبر زمان و زمانه «نبودن»هایی رو که عین «بودن»ن خوب می‌فهمم؛ «بی تو» به سر نمی‌شود، ای ساکن جان من.