حالا به نظرم اوّل یکی برای محسن چاوشی شعرای سعدی و مولانا و منسوبات نظامی رو درست بخونه، بعد میکروفونو بده دستش. خب زیبا تو که داری دل‌بستگیتو به سنّت ادبی نشون می‌دی، «خور» رو «خر» بخون تو قافیه دیگه. «ای در» رو هم وقتی به کار می‌بریم که بخوایم با در اتاقمون صحبت کنیم؛ اون «ایدر»ـه برادرم.
پ.ن: وقتی سحر میم با خنده عنوانو می‌خوند.
پ.ن.تر: نیاید بگید به سلیقه‌ی هم احترام بذاریم و این‌ها. من بی‌احترامی‌ای نمی‌کنم خیلی هم دم ایشون گرم بابت یه سری کار دیگه (خوزستان رو گوش دادم به پیشنهاد عطیه و دردناک بود و خوب) ولی از من توقع نداشته‌باشید شعر که اشتباه خونده‌می‌شه، غمگین نشم؛ مخصوصاً که این فرد هم نیّتش خیر به نظر می‌رسه.
حقیقتا کار بزرگی کرد که باعث شد خیلیایی که همین‌طوریش نمی‌رن سراغ خوندن شعر شاعرای بزرگ، بشنون یه سری شعر این مدلی هم. فکر کنم آلبوم «من خود آن سیزده‌ام»ش کلا شعر از شاعر معاصر نداشت.
و خب حقیقتا حق با توـه درمورد تلفظ‌ها.
اون تیکه‌ی «ای در» که گفتی! =))))
موافقم.
قربون شما برم من. =)*